‘Hoop’ leek hoogleraar Erik Olsman een veelbelovend aanknopingspunt waarop huisartsen, praktijkondersteuners en geestelijk verzorgers elkaar konden vinden. Het is immers een thema waar mensen makkelijk over praten. Maar meer nog dan van het praten over hoop leerden de deelnemers van leernetwerk Hoop vooral van het meelopen in elkaars praktijken. Zo trok praktijkondersteuner Linda de Ceuninck van Capelle op met geestelijk verzorger Agaath. “Ik zag het kleedje op de vloer waar de patiënt over kon struikelen, Agaath zag de foto van haar overleden man.”

Kun je het effect van geestelijke verzorging meten? Alleen al het stellen van die vraag voelt voor veel geestelijk verzorgers als vloeken in de kerk. Want meestal is de geestelijk verzorger juist degene die oog heeft voor de persoon achter de patiënt, buiten alle standaarden om. Of, zoals Emmy het verwoordt: “Tijdens mijn opname in de psychiatrische kliniek was de geestelijk verzorger de eerste die niet naar mijn diagnose keek, maar gewoon naar mij, Emmy.” Is dat te vangen in een meetinstrument? In onderstaand gesprek met onderzoeker Anja Visser en cliënten Maria van Groenestijn en Emmy van den Heuvel wordt ter plekke nog geschaafd aan de Nederlandse Uitkomstmaat Geestelijke Verzorging. Met als doel: het vak verder brengen.

Als je als zorgorganisatie aandacht voor zingeving structureel wilt inbedden in het werk, ga je met elkaar een heel traject in. Dat is niet altijd even makkelijk, ontdekten Marlies Baaijens en Emelia van de Voorde van Lelie zorggroep tijdens hun deelname aan het leernetwerk Verbindend werken tussen geestelijke verzorging en zorg thuis. Maar gá je het samen aan, dan mogen de resultaten er zijn. “Vragen over zingeving helpen in de bewustwording. Dat kan hulp uiteindelijk ook doelmatiger maken.” Mede onder begeleiding van onderzoeker Hanna Klop van hogeschool Viaa werden de ervaringen omgezet in een stappenplan.